Kamienica zlokalizowana jest w miejscu, w którym dawniej znajdował się wczesnośredniowieczny gród gdański, a później zamek krzyżacki. Zamek od północy i zachodu otoczony był dwoma pasmami fos. W 1454 roku król Kazimierz Jagiellończyk przekazał obszar Zamczyska Radzie Głównego Miasta. Prace rozbiórkowe zamku i zabudowań gospodarczych rozpoczęto jeszcze w tym samym roku i prowadzono aż do XVII wieku. Najstarszym zachowanym planem przedstawiającym teren Zamczyska jest tzw. Plan sztokholmski z ok. 1600 r. z którego wynika, że działka przy ul. Rycerskiej 10 znajduje się na obszarze dawnej fosy zamkowej. Na przyległym, niezabudowanym obszarze w 1648 r. wytyczono ulicę Rycerską.

Po wyburzeniu zabudowań dawnego zamku i niwelacji fos, rada Głównego Miasta przystąpiła do wydzielenia działek na obszarze dawnego Zamczyska i oddawania ich w wieczystą dzierżawę. Początkowo tereny te oddawane były rzemieślnikom (garbarzom, farbiarzom, kamieniarzom). 12 maja 1657 r. właścicielką tego terenu została Maria córka Michela Schielten. To prawdopodobnie ona bądź jej ojciec zbudowali tu pierwszy browar.

18 sierpnia 1674 roku nowym właścicielem tego terenu został Georg Barth który sukcesywnie powiększał obszar browaru. Brak jest jednak informacji, czy podejmował jakieś działania inwestycyjne na tym terenie. W momencie zakupu wszystkie nieruchomości były obciążone wierzytelnością gwarantowaną wartością działki/domu oraz beczkami, kadziami i innymi browarniczymi naczyniami.

Kolejny właściciel, Gottlieb (Gottfried) Bucky, pod zastaw nieruchomości zaciągnął pożyczkę w wysokości 13 000 florenów, co oznaczać może, że w przeciwieństwie do poprzedniego właściciela podejmował działania inwestycyjne. Prawdopodobnie zbudował dom mieszkalny przy Rycerskiej 9 i przebudował browar. W 1722 roku doprowadzono także do działki wodociąg i postawiono pompę.

Johann Gottlieb Truhart był właścicielem browaru przez około 20 lat i to zapewne on zbudował nowy dom mieszkalny przy ul. Rycerskiej 10.

Klingbeil podjął liczne działania na terenie browaru: wkrótce po zakupie spłacił wszelkie ciążące na nieruchomości zadłużenia a dwa lata później, w 1760 roku, wybudował nową słodownię przy ulicy Czopowej 5.

Trzy parcele: przy ul. Rycerskiej 9, 10 i Czopowej 5, które wchodziły w kompleks browaru w drodze licytacji stały się własnością Adreasa de Ruytera. Zakupił on również sąsiadujące nieruchomości m.in. przy ul. Rycerskiej 7 i dokonał zmian w ich wielkościach. Ruyter był właścicielem browaru do 11 kwietnia 1750 roku, po nim zaś do 22 kwietnia 1758 r. Johan Carl Modrzewski.

Adolph Ludwig Marck został właścicielem browaru prawdopodobnie po śmierci Klingbeila, być może poprzez ślub z wdową po Klingbeilu. Był on kupcem i właścicielem browaru przez kolejne 30 lat. Pozycja Marcka oraz duża liczebność jego rodziny (siedmioro dzieci) wymagała posiadania odpowiedniego domu. To prawdopodobnie Marck dokonał remontu i przebudowy domu przy Rycerskiej 10 w którym mieszkał pomiędzy 1762 a 1792 rokiem.

Friedrich Jacob Stolle był wcześniej sługą handlowym w firmie Marcka, później zaś właścicielem firmy „F.J. Stoll u. Compagnie” zajmującej się handlem drewnem modrzewiowym, owsem, zbożem i działalnością browarniczą. Poślubił Annę Magdalenę, córkę Marcka, a po jej śmierci ożenił się z córką Klingbeila - Justine Florentine Klingbeil. Stolle przeprowadził gruntowny remont domu. To właśnie za jego czasów dokonano powiększenia domu poprzez dobudowanie niewielkiej trójkondygnacyjnej oficyny i wybudowano przed budynkiem przedproże z kutą balustradą i wachlarzowo rozchodzącymi się schodami. Zamieszkiwał w nim przez 33 lata, aż do swojej śmierci 20 kwietnia 1825 r. Po jego śmierci firmą zarządzała jego żona Justine Florentine Stolle. Przy prowadzaniu firmy pomagali jej prokurenci: August Wilhelm von Bockelmann i Carl Gottlieb Mach.

3 czerwca 1831 r. na mocy testamentu po Justynie Florentynie Stolle właścicielami nieruchomości zostają Carl Gottlieb Mach wraz z żoną.

Od 9 sierpnia 1840 r. nieruchomość znajduje się w posiadaniu fundacji testamentowej Adelgunde Euphrosyne Paleske.

Jakob Witt – radca handlowy, nabył nieruchomość 13 lipca 1841 r. Jak wynika z historycznych przekazów ikonograficznych Witt był nie tylko właścicielem nieruchomości ale prowadził również działalność browarniczą. Jedynym spadkobiercą Jacoba Witta, po jego śmierci 10 listopada 1848 r., została jego córka Ida Augustine Amalie po mężu Glaubitz. Jej mąż, budowlany mistrz młynarski – Heinrich Glaubitz został właścicielem firmy handlu zbożem „J. Witt”. Zapewne zarządzał on również browarem przy ulicy Rycerskiej. Po wyprowadzeniu się Glaubitzów do domu przy ul. Grodzkiej 17, dom przy ul. Rycerskiej 10 zamieszkiwany był przez mistrza browarniczego Kilpa. Od 1880 r. w domu mieszkały głównie osoby związane z prowadzeniem browaru tj. mistrzowie browarniczy i księgowi. To właśnie w tym czasie musiała dokonać się przebudowa budynku na biura i mieszkania służbowe.

Zespół browaru przejmuje syn Heinricha Glaubitza oraz Idy Augustine Amalie Glaubitz – Heinrich August Glaubitz we wspólnocie majątkowej z żoną Margarethe Friederike Laubmeyer. Po jego śmierci 2 lipca 1894 r. nieruchomości tworzące zespół browaru dziedziczy jego żona. Do księgi wieczystej jako właścicielka wpisana została 1 lutego 1895 r. Od 1909 r. prowadzona przez nią firma nosiła nazwę: Alte Schloβbrauerei GmbH in Danzig. W 1896 roku istniało bezpośrednie połączenie pomiędzy spichrzem i słodownią przy ul. Rycerskiej 9 a domem mieszkalnym. Jak wynika z badań, w tym czasie przeprowadzono generalny remont kamienicy wraz oficyną. Przekształcono otwory okienne i wymieniono stolarkę. W piwnicach wydzielono szereg małych pomieszczeń i przez przebicie otworu połączono je z piwnicą przy ulicy Rycerskiej 9. Wykonano również nową instalację oświetlenia gazowego.

Właścicielem browaru zostaje firma: Aktiengesselschaft in Firmen Danziger Aktien-Bierbrauerei in Danzig ( DAB) mająca swą siedzibę we Wrzeszczu (Langfuhr) przy ul. Lelewela (Labesweg). Historię browarnictwa gdańskiego znaleźć można na stronie: pl.wikipedia.org/wiki/Browarnictwo_w_Gdańsku.

Właścicielem zostaje kupiec Paul Voight ostatni prywatny właściciel odnotowany w księdze wieczystej.

W budynku przy Rycerskiej 10 prowadzona była restauracja „Zum Schloβbrau”. Przy adaptacji parteru na lokal gastronomiczny nastąpiła przebudowa przedproża i schodów przed budynkiem. Istniejące przedproże zostało rozebrane. W jego miejsce powstało nowe, ze schodami prowadzonymi z obu stron przedproża wzdłuż ściany budynku.

W marcu 1945 r. bezpowrotnie zniszczona została historyczna zabudowa mieszkalna śródmieścia Gdańska. W zrujnowanym centrum miasta nienaruszony pozostały jedynie bloki zabudowy przy kościele św. Jana i na Zamczysku. W innych kwartałach przetrwały tylko masywne mury domów. Znaczna część parawanowych, wielokrotnie przebudowywanych fasad runęła, lub została rozebrana w pierwszych powojennych latach, gdy_ ich nadwątlona konstrukcja nie była w stanie oprzeć się sztormowym wichrom. Pierwsi powojenni badacze starali się w miarę możliwości dokumentować pozostałości arkadowania ścian sieni, fragmenty nisz piecowych, ślady po osadzeniu belek stropowych. Ze względu na skalę zniszczeń było to jednak zadanie ponad ich siły. Nieliczne domy nadające się wówczas do zamieszkania zostały na nowo zasiedlone a ich badanie zostało odsunięte w czasie. Kilka z nich znajdowało się na obszarze Głównego Miasta. Wśród nich dom browarnika przy ul. Rycerskiej 10 na Zamczysku.

Przeniesienie własności ujawnione zostało w księdze wieczystej 20 lipca 1966 r. Po wojnie budynek przy ul. Rycerskiej 10 do roku 2010 pełnił funkcję mieszkalną.

Przystąpienie do prac badawczych, zabezpieczających i projektowych związanych z odrestaurowaniem kamienicy.

Uzyskano zamienne pozwolenie na budowę dla obiektu zamieszkania zbiorowego świadczącego usługi hotelarskie.

Ogłoszono przetarg na wybór wykonawcy robót budowlanych w zakresie projektu zamiennego, wybór wykonawcy, rozpoczęcie prac.

i otwarcie obiektu dla zwiedzających.